Richard Wolf urodził się 19 lipca 1900 roku w Lądku Zdroju (wówczas Bad Landeck). Podczas pierwszej wojny światowej był uczniem świdnickiej preparandy, to jest szkoły przygotowującej do nauki w seminarium nauczycielskim, która mieściła się na rogu dzisiejszej ulicy Wałbrzyskiej i ulicy Armii Krajowej. W Świdnicy mieszkał na stancji. Wspomnienia z pobytu w naszym mieście zawarł w wydanej w roku 1974 autobiograficznej powieści „Nachrichten aus der Brunnenstube oder die Schweidnitzer Lehrjahre”. Możemy się z niej dowiedzieć między innymi, że to właśnie w Świdnicy zaczęła się jego wielka fascynacja poezją, w której się rozczytywał. Wolf napisał również kilka książek, w których opisał swoje dzieciństwo i młode lata spędzone na rodzinnej i ukochanej Ziemi Kłodzkiej. Wspomina w nich rodziców, swoich nauczycieli oraz przyjaciół z lat szkolnych. Po opuszczeniu Świdnicy Richard Wolf studiował muzykę i historię sztuki w Lipsku. Lata 1924-1945 spędził za granicą. Do 1933 roku był nauczycielem niemieckich gimnazjów w Bułgarii, początkowo w Sofii, a następnie w Warnie. Potem był nauczycielem języka niemieckiego i literatury niemieckiej w Chinach. Tu na własne oczy zobaczył terror miejscowych komunistów oraz okrucieństwa konfliktu japońsko-chińskiego. W 1936 roku popłynął w długą podróż morską z Chin przez Japonię, Indonezję i Singapur aż do Indii. Jej plonem stała się książka „Der östliche Bogen”, która ukazała się w Berlinie dopiero w roku 1943. Jeszcze dwa lata przed wybuchem drugiej wojny światowej otrzymał w uznaniu zasług swojej pracy poza granicami Niemiec srebrny medal Goethego. Następnie kierował placówką w niemieckim instytucie naukowym w Belgradzie. Po wojnie i wypuszczeniu z amerykańskiego internowania był nauczycielem w Bad Liebenzell w Republice Federalnej Niemiec, a w latach 1956-1965 – kierownikiem centrali instytutów Goethego w Monachium. Został odznaczony między innymi Federalnym Krzyżem Zasługi pierwszej klasy oraz w roku przejścia na emeryturę złotym medalem Goethego. Jako emeryt podróżował wiele po świecie. Przez cały ten czas dużo pisał i opublikował kolejne książki. W roku 1988 otrzymał prestiżową nagrodę literacką imienia Eichendorffa. Zmarł 13 listopada 1995 roku w Rottach-Egern. Pisał jasnym, pięknym językiem. Twórczość jego po 1945 roku zwrócona była przeciwko dyskryminacji rasowej i wzywała do pokoju między narodami.